Kwaaltjes en verhaaltjes

Het was hartje zomer en ik was moe… zo ontzettend moe! Ik snapte er niet veel van want ik kwam juist uit de ziektewet en had dus niet veel gewerkt. Ook hadden we net onze huwelijksreis achter de rug, waar ik ook vaak moe was maar ja dat lag vast aan alle excursies die we deden! Onbegrip bij mezelf dus, maar ach, het zat vast tussen de oren.

Totdat het moment kwam dat Bart wilde dat ik een zwangerschapstest deed. Zelf gaf ik het weinig kans, want zeg nou zelf, wie raakt er nou zo snel zwanger? Achteraf had ik het kunnen weten gezien mijn ouders *wink*. Toen we een heel licht streepje tevoorschijn zagen komen stond Bart al te stuiteren in de woonkamer maar het besef kwam bij mij niet echt. Het enige waar ik aan dacht was de BBQ avond die later op de dag was. Ik zou namelijk voor het eerst *HUGO* gaan proberen en ik  had al de hele week zin in lekkere biefstuk van de grill.

Daar ging mijn kans, want ze hadden vast geen *HUGO* zonder alcohol en hoe vraag je om goed doorbakken biefstuk terwijl ze daar weten dat je van een lekker sappig stukje vlees houd?! Niet dus.. Die avond waren we vrij snel weer weg met het smoesje dat ik enorm hoofdpijn heb. Want Bart kon zijn big smile echt niet verborgen houden en ik wist totaal niet wat ik moest denken en doen.

Inmiddels zijn we meer dan 10 weken verder, maar Bart zijn big smile is nog steeds niet verdwenen! Bij mij is het besef er nu gelukkig wel maar dat kan ook bijna niet anders, want mijn lichaam laat me heel goed merken dat er iets gaande is. Zo is de moeheid helaas nog steeds niet verdwenen. De ene dag kan ik er echter beter mee omgaan dan de andere dag maar de man met de hamer komt ALTIJD langs. Verder ben ik erg lang misselijk geweest en dan niet alleen in de ochtend zoals de meeste mensen denken. Nee de hele dag door! Gelukkig is dat verdwenen nu, alleen heb ik er wat anders voor in de plaats gekregen: kokhalzen. Elke ochtend als ik wakker word heb ik die neigingen. Als er dan beneden ook maar iets staat wat me qua geur of aanzicht niet goed valt dan ga ik weer. De vreselijkste geluiden komen er dan uit en ik moet enorm mijn best doen om niet over te geven. Soms lukt dat, soms niet.

Naast moeheid en het kokhalzen heb ik ook steeds meer last van bandenpijn in mijn liezen en vooral ook rugpijn. Het kwaaltje in mijn rechterbovenbeen zet ook steeds vaker op maar ik ben van mijn pijnlijke borsten af! (*afkloppen*) Al met al kom ik de dagen hartstikke goed door hoor. Inmiddels ben ik eraan gewend (en Bart ook) dat ik voor 9 uur al in slaap val op de bank, dat ik ’s ochtends hele rare geluiden maak en dat wanneer ik nies er flinke steken in de lies komen.

Het enige waar ik niet aan wen zijn de hormonen. Oftewel Horrormonen zoals ik ze noem! Daar heb ik totaal geen controle op en dat vreet me op. Dus lieve mensen, als ik zomaar in huilen uitbarst na een ‘boe’ of ‘bah’ of zelfs na een ‘hallo’… Het ligt niet aan jou, het zijn mijn horrormonen!

Eerste trimester

Sinds gisteren, zondag 15 september, zit ik officieel in de tweede trimester van de zwangerschap. Dit betekent dat de eerste 3 maanden voorbij zijn. Meestal betekent dat ook dat de misselijkheid en moeheid af moet nemen en zelfs verdwijnt.. Voorlopig dan. Maar voordat we daar naar gaan kijken eerst maar eens een kleine overzicht van de eerste trimester. Wat gebeurd er eigenlijk allemaal in die periode en wat merkte ik eraan?

Uiteraard begint het verhaaltje met de bevruchting. Of eigenlijk niet. Je telt namelijk de zwangerschap vanaf de eerste week na de menstruatie en dan heeft er nog helemaal geen bevruchting plaatsgevonden! Maar na 2 weken vindt de bevruchting plaats en ongeveer 2 weken later heeft de embryo zich dan eindelijk genesteld in de baarmoeder. Het eerste trimester is het trimester van de zwangerschap waarin het meeste mis kan gaan, er moet namelijk een enorme lange weg “gezwommen” worden en eigenlijk alle organen, ledematen, enzovoort worden in het eerste trimester aangelegd.

Vanaf week 6 kun je het hartje zien kloppen als je geluk hebt op de echo en vanaf week 8 wordt het skelet ook aangelegd! Verder is alles goed aan het groeien en kun je zelfs in week 12 de nageltjes op de vingertjes zien.. Hoe bijzonder is dat!

Wat betreft de moeder.. Die kan haar lol op in het eerste trimester. Dit geldt niet voor alle aanstaande moeders hoor, er zijn er genoeg die nergens last van hebben. Maar helaas voor de aanstaande moeders, er is ook genoeg waar je wél last van kunt hebben. Je hormonen doen namelijk flink hun werk en dit kan resulteren in: misselijkheid, enorme moeheid, gespannen/pijnlijke borsten, kokhalzen bij bepaalde geuren en smaken, emo-buien (vooral erg prettig voor de omgeving, haha!) en.. wacht dat was het geloof ik. Wel kun je ook last van bandenpijn hebben, dit zijn vaak steken in je liesstreek en heeft te maken met de buikspieren die zich oprekken door het groter worden van je buik. Dit gebeurd echter wel veel vaker pas in de tweede trimester, maar kan aan het eind van de eerste trimester ook al voordoen.

Na 12 á 13 weken (op elke site staat het weer anders) is het eerste trimester afgelopen en de kans op een miskraam ook enorm afgenomen! Nu wordt het dus tijd om te gaan genieten…